วันนี้ไปเจอ Story เรื่องหนึ่งจึงอยากเอามาแบ่งปัน
แม้จะไม่ใช่นิทานเป็นเรื่องเป็นราว แต่เนื้อหาก็ได้แง่คิดที่น่าสนใจ
เรื่องราวมีอยู่ว่า...
ณ อาณาจักรแห่งหนึ่ง พระราชาและพระราชินีเคยมีพระธิดาที่ศิริโฉมงดงาม แต่ปัจจุบันเจ้าหญิงได้กลับกลายเป็นหญิงที่อัปลักษณ์ที่สุดในโลก เจ้าหญิงถูกสาปเพราะเธอรังเกียจคนหน้าตาน่าเกลียดเป็นที่สุด จนวันหนึ่งแม่มดหน้าตาน่าเกลียดตนหนึ่งได้สาปเธอเพราะทนคำลบหลู่ไม่ได้ เจ้าหญิงจึงมีสภาพผอมซีด ผมกลางศีรษะล้านเป็นวง และสิ่งที่นำมาซึ่งความเศร้าที่สุดในชีวิตเธอคือเมื่อเธอร้องไห้ น้ำตาของเธอจะกลายเป็นไข่มุก ไม่มีใครเสียใจหรือร่ำไห้ที่เจ้าหญิงถูกสาป ทุกคนกลับดีใจและอยากให้เธอเศร้ามากยิ่งๆขึ้น แม้แต่พระราชาและพระราชินีซึ่งความโลภบังตาถึงกับประกาศว่า ถ้าใครทำให้เจ้าหญิงเศร้าได้มากที่สุด จะมีรางวัลตอบแทนอย่างงาม เพราะยิ่งเธอเศร้า อาณาจักรแห่งนี้ก็ยิ่งร่ำรวยมากขึ้น หากไม่มีใครเห็นใจเธอ ไม่มีใครรักเธอด้วยใจจริง คำสาปนี้ก็จะไม่มีวันเสื่อมตลอดกาล
หลังจากที่อ่านเรื่องนี้ทำให้คิดได้ว่า...
"เงิน" เป็นสิ่งมีค่าที่สร้างความโลภในตัวมนุษย์
ทั้งๆที่มันเป็นของนอกกาย ตายไปก็หยิบติดไปด้วยไม่ได้
แต่ทำไมเราถึงให้คุณค่ากับมันนัก?
นั่งคิดไปคิดมา ก็ได้คำตอบกับตัวเองว่า...
เพราะคนเรายังมีชีวิตอยู่
และเพราะยังมีชีวิตอยู่ จึงทำให้ "เงิน" มีความสำคัญ
เราซื้อความสะดวกสบายให้ชีวิต ซื้อความสุขให้จิตใจ
เราซื้อ...เพื่อตอบสนองความต้องการของตัวเอง...
แต่ถ้าความสุขของเราอยู่เหนือความทุกข์ของผู้อื่น
...เรายังอยากจะได้ "เงิน" นั้นอยู่ไหม?...
แน่นอนว่าเรื่องนี้มันแล้วแต่บุคคล แล้วแต่จิตใต้สำนึกของคนนั้นๆ
ลองหาคำตอบให้กับตัวคุณเอง...ว่าถ้าเป็นคุณ คุณยังอยากได้เงินนั้นไหม?
ที่มา : หนังสือ Digital PaintingII
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น