สิ้นเดือน

หมดไปอีกเดือนแล้ว...
แต่ชีวิตก็ยังคงวุ่นวายอยู่เหมือนๆเดิม
ถึงแม้จะเป็นช่วงหยุดสอบที่ไม่มีสอบเลยก็เถอะ
แต่ก็ยังมีงาน มีการบ้าน ที่ยังคงกองๆไว้ ทำบ้าง ไม่ทำบ้าง
ซึ่งก็คงคาดเดาได้ไม่ยาก ว่าสุดท้ายคงได้ปั่นงานก่อนส่ง
แต่ก็ยังไม่กระตือรือร้นที่จะทำ...

สิ้นเดือน 7 แล้ว...
แต่ยังไม่พร้อมจะเริ่มต้นในเดือน 8 เลย
ทั้งๆที่อีกไม่กี่ชั่วโมงมันก็มาถึงแล้ว
การเตรียมพร้อมล่วงหน้า? ไม่มีอ่ะ
ไม่เคยวางแผนการชีวิต อยากทำอะไรค่อยทำ
...อะไรจะเกิด มันก็ต้องเกิด...
ก็เพราะคิดซะแบบนี้แหละ มันถึงได้ไม่ขยัน
คิดเสียแต่ว่า 'ขอแค่เวลานี้ผ่านไปก็พอ'
เพราะอย่างนี้ เวลาถึงได้ไม่มีค่าสำหรับแอน
พยายามจะปรับปรุงตัวแล้ว แต่เหมือนมันเป็นจิตสำนึกที่ยากจะแก้ไขไปเสียแล้ว

เดือนใหม่ ควรได้เวลาเริ่มต้นอะไรใหม่ๆ ทำตัวเป็นคนใหม่เสียที
แต่ก็ไม่รู้อีกนั่นแหละ...ว่าจะทำได้สักกี่วัน...

ย้ายบ้าน

ย้ายบ้านอีกแล้ว...
สัมภาระเยอะแยะมากมายต้องถูกย้ายไปย้ายมาอีกแล้ว

บ้าน...
สำหรับทุกคนคืออะไร?
ที่พักพิงอาศัย หรือเรียกง่ายๆ ไว้ใช้ซุกหัวนอน...?
แค่นั้นหรือ??

ศัพท์ภาษาอังกฤษ ทำไมถึงมีคำว่า House กับ Home
แม้จะแปลว่า 'บ้าน' เหมือนกัน แต่ทำไมความหมายถึงได้แตกต่าง?

House = 'บ้าน' ที่พักอาศัย ไว้ใช้ซุกหัวนอน
Home = 'บ้าน' ที่ให้ความรู้สึกปลอดภัย อบอุ่น และมีความหมาย

ตอนนี้ที่ๆแอนอยู่ มันคือ House ไม่ผูกพันธ์ ไม่มีเยื่อใยใดๆทั้งสิ้น
แต่ที่นี่ มี Home ซึ่งก็คือพ่อ แม่ และน้องชาย
ถึงแม้การย้ายบ้านจะเป็นเรื่องที่น่าเบื่อ
แต่ก็ให้ความรู้สึกแปลกใหม่ไปอีกแบบ
และถึงแม้จะต้องย้ายบ้านบ่อยๆ ก็ไม่เป็นไร
เพราะไม่ว่าที่ไหนๆ ก็ยังมี Home ซึ่งไปด้วยกัน

ภาษา...

ไทย จีน อังกฤษ ญี่ปุ่น เกาหลี ฝรั่งเศส ฯลฯ
ไม่ว่าจะชาติไหนๆ ต่างก็มีภาษาเป็นของตัวเอง

แต่จะดีแค่ไหน...หากเราพูดได้หลายๆภาษา
ยิ่งพูดได้เยอะ ก็เหมือนกับยิ่งเปิดโลกกว้างขึ้น
เพราะเราสามารถไปเปิดหูเปิดตายังประเทศต่างๆได้

แค่ประเทศไทย ประเทศเดียว มันไม่พอ...จริงไหม?
การเป็นนักออกแบบ ยิ่งได้ดูงานเยอะเท่าไหร่
ก็จะยิ่งมีประสบการณ์ ก็จะยิ่งคิดเก่ง
เพราะฉะนั้น แค่ประเทศไทย...มันไม่พอ...

Font

อาจารย์ที่คณะเคยถามในคลาสเกือบทุกคลาสว่า...
"จบจากที่นี่ไป คุณอยากจะทำงานอะไร?"

คำตอบเกี่ยวกับอาชีพที่อยากทำ แอนก้อตอบไปว่า...
แอนอยากทำอะไรก็ได้ที่เกี่ยวกับ FOnt และ CI
แล้วก็ต้องเจอคำบอกเล่าว่า...
'ทำ Font มันไม่รวยนะ เมืองไทยน่ะ'
ข้อนี้จะจริงจะเท็จก็ไม่รู้ เพราะตัวแอนเองยังไม่ได้ยืนอยู่ ณ จุดนั้น
แต่ถ้าคิดอีกแง่หนึ่ง ที่แอนอยากทำ Font
เพราะว่า ไม่ว่าจะเป็นงานไหนๆเกี่ยวกับงานออกแบบ
ทุกอย่างต้องมีการเอา Font เข้าไปเกี่ยวโยง
ถ้าจะเถียงว่าไม่จริง ก็คงเป็นไปไม่ได้
อย่างงานโฆษณา ก็ยังมีข้อความ
แล้วข้อความนั้นจะสวยหรือไม่ ก็ต้องขึ้นอยู่กับ FOnt

จะทำอะไรก็ได้ที่เกี่ยวกับ FOnt ถือเป็นคำตอบอย่างกว้างเลยก็ว่าได้
เพราะว่า Text มีอยู่ทุกที่

ยิ่งสบาย ยิ่งปล่อยปละ

ยิ่งมีเทคโนโลยีเข้ามาเป็นส่วนหนึ่งของชีวิตประจำวันมากเท่าไหร่
คนในสังคมก็ยิ่งเพิ่มพูนความขี้เกียจมากขึ้นเท่านั้น
อันนี้ถือได้ว่าเป็นเรื่องจริงอีกเรื่องที่พบเห็นมากเลยก็ว่าได้

นิทาน

สิ่งเริ่มต้นความฝันของเด็กๆก็คงจะเริ่มต้นจากนิทานละมั้ง
เพราะตั้งแต่จำความได้ อย่างน้อยๆก็มีนิทานเรื่องเจ้าหญิงเงือก ซินเดอเรล่า สโนว์ไวท์กับคนแคระทั้งเจ็ด อยู่ในความทรงจำเป็นที่เรียบร้อยแล้ว
นิทานจึงถือได้ว่าเป็นจุดเริ่มต้นจินตนาการในช่วงวัยเด็กของทุกๆคน
แล้วความฝัน กับจินตนาการ มีความสำคัญอย่างไร
แอนจึงได้หยิบมาเป็นประเด็นในครั้งนี้

สำหรับแอน
ความฝัน ทำให้เรามีแรงก้าวเดินไปข้างหน้า
เพราะถ้าไม่มีฝัน ชีวิตของคนเราก็จะย่ำอยู่กับที่
หรือไม่ก็ทำได้แค่มีชีวิตอยู่ไปวันๆ
ส่วนจินตนาการ
ทำให้ชีวิตของแอนไม่น่าเบื่อ แล้วสร้างสรรค์ความฝันให้งดงามกว่าเดิม

สีเสื้อ

มีเสื้อเหลือง

มีเสื้อแดง

มีเสื้อน้ำเงิน

ต่อมาจะมีเสื้ออะไรอีกคะ?

แล้วถ้ามันมีครบทุกสีเลย ต่อไปเราจะใส่เสื้อสีอะไรออกจากบ้านล่ะเนี่ย

อิกะ

ข้าวปั้นหน้าปลาหมึก อีก 1 รายการที่ไม่ควรพลาดที่ร้านอาหารฟูจิ

ทุกครั้งที่แอนไป อย่างน้อยต้องสั่งแล้ว 2 ที่ 4 คำ

ครั้งแรกที่ได้กิน จำได้ว่ายิ้มเปรมไปกับรสชาติของมันเลยทีเดียว

ก็เพราะไม่เคยเจอ เนื้อปลาหมึกที่เหมือนละลายในปากน่ะสิ!

โหย แค่นึกถึงก็อยากไปกินอีกซะแล้ว

และจากเจ้าอิกะนี่แหละ ที่ทำให้แอนรู้เลยว่า...

การได้กินอาหารอร่อย รสชาติถูกปาก คือกำไรเล็กๆของชีวิต

ญี่ปุ่น

วันนี้ได้รับของฝากจากญี่ปุ่นจากพี่สาวของพ่อมา 3 อย่าง
หนึ่ง คือ ร่ม
สอง คือ ขนมโมจิไส้ชาเขียว
สาม คือ ขนมของฝากกล่องใหญ่

ร่ม สีดำคันเล็กกระทัดรัด เหมาะแก่การพกพา
แต่เชื่อไหม...ว่าเหมาะแก่การกันแดดมากกว่ากันฝน
เพราะความบางของร่ม เวลาเจอลมฝนทีแทบหักเลยทีเดียว
แต่น่าแปลกตรงที่ เวลาฝนตก เราก็ยังเลือกหยิบร่มคันนี้มากาง
ไม่รู้ว่าเดี๋ยวนี้คนทั่วไปจะเป็นเหมือนแอนหรือเปล่าก็ไม่รู้
ที่เน้นเรื่องดีไซน์ แทนที่จะเป็นเรื่องฟังก์ชันการใช้งาน!

ขนม แพคเกจญี่ปุ่นเป็นอะไรที่แบบ...ดูเรียบง่ายนะ แต่สวย!
น่าทึ่งมาก ที่กล่องชนมของญี่ปุ่นจะถูกออกแบบมาโดยเป็นอย่างดี
เหมือนคนญี่ปุ่นให้ความสำคัญกับเรื่องกราฟฟิคมาก
นี่ถ้าประเทศไทยใส่ใจ แล้วให้ความสำคัญกับกราฟิคบนสินค้าของฝากแบบประเทศญี่ปุ่นบ้าง ก็คงจะเพิ่มยอดการขายได้ไม่มากก็น้อยเลยทีเดียว!

สวดมนต์

ตั้งแต่สมัยโบราณมาแล้ว ที่คนเราสวดมนต์ขอพรเทพยดา
มันก็ถือเป็นความเชื่ออย่างหนึ่งที่ดี หากเรารู้จักพอดี
และจะไม่ดีหากเราตั้งความหวังมากเกินไป
เพราะการขอพร คือการขอให้สิ่งศักดิ์สิทธิ์ช่วยเหลือ
ไม่ใช่บังคับสิ่งศักดิ์สิทธิ์ให้ทำตามที่เราประสงค์

เร่งรีบ

ทุกๆวันเป็นวันเร่งรีบ
แต่ความเร่งรีบของแต่ละคนมันไม่เท่ากัน
แม่ของแอนเป็นคนเร่งรีบ
ในขณะที่คนอื่นๆในบ้านรวมทั้งตัวแอนเองเป็นคนเฉื่อยแฉะ
และจากเท่าที่เห็น จึงทำให้แอนคิดได้ว่า
ระดับความเร่งรีบของแต่ละคนมันไม่เท่ากันจริงๆ
มันขึ้นอยู่กับความกระตือรือร้นของแต่ละคน
บังคับกันได้ยาก

นอนดึก!

นอนดึกจะทำให้ระบบการทำงานในร่างกายรวน
แม่มักจะชอบพูดอย่างนี้บ่อยๆเวลากลับไปอยู่บ้าน
ก็เข้าใจนะ แต่ยังไงก็นอน ตี1 ตี 2 อยู่ดี
เพราะมันชินมาจากการที่เราอยู่หอ
เวลาเข้านอนเร็ว ก็จะไปนอนบิดไปบิดมาบนเตียงเท่านั้น
แล้วอยู่หอนอนเร็วไม่ได้หรอ?
นอนได้ แต่ไม่ทำ
เพราะ?
บางทีก็ทำงาน บางทีก็นั่งเล่น internet เพลิน
จะเรียกว่าจัดเวลาได้ไม่เหมาะสมก็คงถูกสินะ

คิดไม่ออก หรือ ไม่อยากคิด

ข้อแก้ต่างของตัวเราคืออะไร เวลาทำงานไม่ทัน

'คิดงานไม่ออก หรือ 'ไม่อยากคิดกันแน่'

เรามักอ้างว่า เราคิดงานไม่ออก
ทั้งที่ความเป็นจริงแล้ว เราไม่อยากจะคิดถึงมันด้วยซ้ำ
เราอยากนอน อยากเล่น อินเตอร์เทรนไปเรื่อยๆ
แล้วเมื่อใครถาม เราก็จะตอบว่า 'อ๋อ คิดงานไม่ออกน่ะ'

เพื่ออะไร?
เพื่อให้ตัวเองดูเหมือนคิดแล้ว? แอนว่าน่าจะเป็นงั้นนะ
หรือบางที คิดงานแล้ว มันคิดไม่ออก ถึงได้ไม่อยากทำงาน?
นั่นก็อาจเป็นอีกประเด็นหนึ่ง
แล้วสุดท้าย มันก็มักจะมาเร่งทำตอนวันใกล้ส่ง
อ่ะ ทีนี้ทำไมมีงานส่ง ทั้งๆที่บอกว่าคิดงานไม่ออก?
ถึงได้บอกไงว่ามันเป็นข้ออ้างที่เราอ้างขึ้นมาเท่านั้น

สร้างสรรค์

การสร้างสรรค์ คืองานของนักออกแบบ
แอนได้ยินคำนี้มาบ่อยมา แล้วก็ได้แต่คิดว่า...
แล้วคนอาชีพอื่น สร้างสรรค์ผลงานไม่ได้อย่างนั้นหรือ?

แอนว่าทุกอาชีพ ล้วนแล้วแต่สร้างสรรค์ผลงานของตัวเอง
คนทำอาหาร สร้างสรรค์อาหารให้มีรสชาติ และหน้าตาน่ากินออกมา
นักวิทยาศาสตร์ สร้างสรรค์เทคโนโลยีที่ก้าวหน้า และทันสมัย
ฯลฯ
แต่ที่เขาบอกกันว่า 'การสร้างสรรค์ คืองานของนักออกแบบ'
มันอาจจะเป็นเพราะการเป็นนักออกแบบ มันขึ้นตรงกับการสร้างสรรค์ผลงานก็เป็นได้ เพราะมันเกิดจากการคิดเป็นกระบวนการ ให้ได้เป็นงานออกแบบออกมา

รักคือ?

เหตุผลของความรักของแต่ละคนย่อมไม่เหมือนกัน
ถ้าถามคน 10 คน คำตอบจะแตกต่างกันไป
แต่ก็อาจมีคล้ายคลึงกันไปตามรสนิยมที่มีจำกัดอยู่
แต่นึกๆไปแล้ว จะมีเหตุผลของความรักไปทำไมก็ไม่รู้
ในเมื่อ 'รัก' ก็คือ 'รัก'
แต่ทุกวันนี้ทุกคนก็ยังคงถามหาเหตุผลของความรักกันอยู่ดี

จุดยืนของเรา

หลายครั้งที่มักจะเจอคนถามว่า
"จุดยืนของเราอะ อยู่ที่ตรงไหน?"
แล้วอะไรล่ะ คือสิ่งที่นิยามคำๆนี้?

จุดยืน ยืนในเรื่องอะไร?
จุดยืน ยืนอยู่ที่ตรงไหน?
จุดยืน ยืนตรงที่เมื่อใด?
จุดยืน จุดไหนที่เรายืน?

คำถามๆนี้มักงงๆ ไม่รู้ว่าจะตอบอะไรดี

จุดยืนของแอน?
การเป็นนักศึกษาออกแบบ?
คำตอบแบบนี้ล่ะ ใช่หรือยัง??
สำหรับแอนแล้ว แอนคิดว่ามันไม่ใช่...
เพราะจุดยืนของเรา เราย่อมรู้อยู่แก่ใจ
จุดยืนของเรา ก็คือสิ่งที่เราเป็น
เพราะฉะนั้น เราเท่านั้นที่จะตอบคำถามนี้ได้

ไทม์แมชชีน!!

เวลาผ่านไปไวเหมือนโกหก
เมื่อนึกย้อนกลับไป...
รู้สึกเหมือนตัวเราเพิ่งเหยียบเข้ามหาวิทยาลัยอยู่หยกๆ
แต่ตอนนี้ ปี4 แล้ว! ใกล้จบเทอมแรกแล้วด้วย!!
ใช้ชีวิตมหาลัยคุ้มแล้วหรือยัง ก็ยังไม่รู้เลย แต่จะจบแล้ว!!
ซะงั้นอะ...

ถ้ามีไทม์แมชชีน ก็อยากจะย้อนเวลากลับไปช่วงสมัยเด็กๆ
ที่วันๆไม่ต้องคิดอะไรให้เหนื่อยใจ เล่นให้สนุกเข้าไว้ แล้วนอน
ยิ่งเวลาผ่านไปเร็วเท่าไหร่ ก็ยิ่งย้อนกลับไปเสียดายเวลา
ตัวเราไม่รู้หรอก ว่าใช้เวลาคุ้มค่าแล้วหรือยัง?
ทุ่มเทให้กับทุกๆวันแล้วหรือยัง?
คนเรามักเลือกนึกถึงแต่สิ่งที่สบายไว้ก่อน
แล้วเมื่อตระหนักได้ เวลาก็ผ่านไปแล้ว...
อยากจะแก้ไขอะไร มันก็ไม่ทันเสียแล้ว!

โลกจริงๆไม่มีของวิเศษ ที่สามารถเสกอะไรก็ได้อย่างใจหวัง
ทุกๆอย่างล้วนแล้วแต่มาจากความพยายามของมนุษย์เราทั้งสิ้น
เวลาทำให้เราเติบโตขึ้น พัฒนาทักษะให้มากขึ้น
หากเราเสียดายเวลา แล้วจมปลักอยู่แต่กับอดีต
เราก็จะเสียเวลาที่กำลังเดินอยู่ไป
แล้วเวลาในปัจจุบัน ก็จะกลายเป็นอดีตอย่างน่าเสียดาย...

ย้อนเวลา

"หากย้อนเวลาได้ เราคง..."

ประโยคยอดฮิตติดใจคนหลายๆคน
เมื่อเจอเรื่องไม่ดี เรามักคิดไปว่า...
...หากย้อนเวลาได้ เราจะไม่ทำแบบนี้...
เวลาไม่เคยย้อนกลับ ทุกคนรู้ดี
แต่ก็ยังอดคิดไม่ได้ ว่า 'ถ้าหาก' มันย้อนได้ล่ะ?
คนเราย่อมเคยมีผิด มีพลาด มีพลั้งไป
แทนที่จะเสียเวลานั่งคิดอะไรที่มันเป็นไปไม่ได้
ทำไมไม่ให้อภัยตัวเองเสียก่อนแล้วเริ่มใหม่?
ถึงแม้ชีวิตเราจะรีเซตไม่ได้เหมือนคอมพิวเตอร์
แต่การปรับปรุงตัวก็จะช่วยให้อะไรๆดีขึ้น
ทุกสิ่งทุกอย่างต้องใช้ 'เวลา'
ดังนั้นเราควรใช้เวลาที่จะมาถึงให้คุ้มค่า
ดีกว่านั่งเสียน้ำตาให้กับข้างหลังที่ไม่สามารถหวนย้อนคืน

ความเจ็บปวด

วันไหนว่างๆ เบื่อๆเลย ก็มักจะคิดว่า
โลกเรามันสร้างมาได้สมดุลดีจริงๆ

เกิด แก่ เจ็บ ตาย

วัฏจักรที่น่าเศร้า แต่มีแล้วสมดุล
คนสร้างสิ่งต่างๆมากมาย คำนวนแล้วถึงความเหมาะสม
โลกนี้ก็เหมือนกัน สร้างมาเหมือนคำนวนไว้แล้วโดยพระเจ้า
ทั้งดูน่าทึ่ง และน่าขนลุก
แต่ทั้งหมดไม่ได้เกิดขึ้นมาลอยๆ
เพราะทุกสิ่งมีเหตุมีผลในตัวของมันเอง

เส้นขอบฟ้า

เวลามองทะเลที่กว้างและทอดยาวไปสุดลูกหูลูกตา
ส่วนที่มองไม่ถึง เราจะเห็นเป็น 'เส้น'
ถ้าเป็นในยุคนี้ก็คงไม่มีใครสงสัยหรอก
ว่า 'อะไร' อยู่เบื้องหลังเส้นนั้น
มันอาจจะเป็นน้ำทะเลไปเรื่อยๆไม่สิ้นสุด
หรือ สิ้นสุดแค่เพียงเส้นนั้น
คนเราถ้าไม่ได้สัมผัสกับความเป็นจริงเองแล้ว
ก็จะคิดอะไรไปต่างๆนานา
ซึ่งนั่นก็ถือว่าเป็นเรื่องดี เพราะก่อให้เกิดคำว่า 'จินตนาการ'
แต่เมื่อได้พิสูจน์ข้อเท็จจริงหลายๆอย่างแล้ว
คนเรามักเลิกให้ความสนใจ
มันจะดีแค่ไหนนะ หากเรามีความ 'สนใจ' และ 'ตื่นตัว'อยู่ตลอดเวลา
เปิดรับแนวคิดใหม่ๆ หัดสงสัยให้กับทุกๆเรื่อง
แล้วสามารถนำมันมาใช้งานได้

การทดลอง

Experimental คำๆนี้คือนิยามที่ทำให้โลกก้าวหน้าดังที่เห็นทุกวันนี้


สำหรับแอน...
การทดลอง = การหาสิ่งใหม่ๆ และหาความเป็นไปได้ในการนำมาใช้งาน
ไม่ว่าจะด้วยเรื่องของใช้สอยในชีวิตประจำวัน จนไปถึงการออกแบบ
การทดลองทำให้โลกไม่หยุดนิ่งอยู่กับที่
แต่เบื้องหลังของการทดลองนั้น เราไม่รู้หรอกว่ามันมีอะไรบ้าง?
ถ้าการทดลองสิ่งใหม่ๆ ไม่ได้มาจากการเบียดเบียนสิ่งเก่าๆ
หรือจากการเบียดเบียนผู้อื่นก็คงดี

มนุษย์ กับ โรคภัยไข้เจ็บ

พระเจ้าสร้างมนุษย์ให้เกิดมา แล้วเหตุใดถึงต้องมีโรคภัยไข้เจ็บด้วย?

ในความคิดแอน...มนุษย์เป็นสิ่งเปราะบาง
ไม่ได้นอนก็ล้มป่วย ตากแดดตากฝนนานๆก็เวียนหัวเป็นลม
เป็นโรคร้าย...ก็ตาย...

ชีวิตๆหนึ่งไม่วันใดวันหนึ่งก็ต้องจากไป
แต่การที่มีโรคพวกนี้เข้ามาแทรก
มันทำให้คนเราตายก่อนวัยที่ควรจะเป็น
ซึ่งมันก็เป็นเรื่องที่น่าเศร้าเกินไป

และที่น่าแปลกใจ...
คนเรามีการวิวัฒนาการตัวเองอยู่สม่ำเสมอ
โรค...ก็เช่นเดียวกัน
มันพัฒนาตัวเองเหมือนมนุษย์ ทวีความรุนแรงเพิ่มขึ้น
เพื่อคร่าชีวิตไม่ว่าจะทั้งคนและสัตว์
เราก็ได้แต่เพียงรับมือ และหาทางรักษา
แล้วอย่างนี้จะพูดได้ว่า โรค หรือ คน อะไรฉลาดกว่ากัน?

Game Online

ทุกวันนี้เยาวชนแทบทุกคนใช้คอมพิวเตอร์เป็น
หางานใน internet Chat โพสข้อความ และ 'เล่นเกมส์'

Game Online คือการพบปะเพื่อนใหม่ที่เราไม่เคยเห็นหน้า
ได้ความสนุกสนานเพลิดเพลิน
และได้ใช้เวลาที่มีค่าไปอย่างน่าเสียดาย

เจ้าของเกมส์อาจบอกว่า...
เกมส์ออนไลน์มีประโยชน์นอกเหนือจากโทษ!
ใช่...
มันทำให้เรามีเพื่อนเพิ่มขึ้น ให้เราได้เข้าสังคมที่กว้างขึ้น
แต่ในประโยชน์เหล่านี้ กลับมีโทษที่เยอะกว่า
ซึ่งคนเป็นเจ้าของคงไม่พูดสิ่งเหล่านี้ออกมา
ติดเกมส์จนหนีเรียน ติดเกมส์จนมีเรื่องวิวาท ก็มีมาแล้วทั้งนั้น
แต่เด็กในสังคมทุกวันนี้ ก็ยังคงเล่น

เคยอ่านข่าวสารใน รnternet เกี่ยวกับการสร้างเกมส์
เขาบอกว่า ในเกมส์ๆหนึ่ง นอกจากนักออกแบบเกมส์แล้ว
ยังมีนักจิตวิทยาอย่างน้อย 3 คนร่วมทำเกมส์ด้วย!!
มิน่าล่ะ คนถึงได้ติดกันอย่างถ้วนหน้า

ถ้าสังเกตดีๆ ในทุกเกมส์จะมีคำเตือนเขียนไว้ทำนองว่า
'เล่นเกมส์อย่างพอดี' 'แบ่งเวลาให้เหมาสม'
แต่ก็เป็นตัวอักษร Font ประมาณ 36 เท่านั้น ไม่ได้เด่นอะไร
แล้วยิ่งเป็นตัวอักษรสีดำ ความเด่นชัดก็ยิ่งลดน้อยลงไปอีก
อย่างนี้แล้ว ใครจะยังเล่นเกมส์อย่างพอดี เวลาเหมาะสมได้อีกล่ะ?

เล่นเกมให้สนุกมันก็ดี แต่ควรแบ่งเวลาให้เหมาะสม
แต่ถ้าเป็นไปได้ ไม่ควรไปเริ่มเล่นมันเลยจะดีกว่า
เพราะหากลองได้เล่นแล้วล่ะก็ จะหยุดเล่นลำบากมาก!!

นักออกแบบอย่างเราเอง ก็มีส่วนในเกมส์
เพราะคาแรคเตอร์และฉาก ก็ล้วนแล้วแต่เป็นฝีมือของอาชีพเราๆ
การสร้างสรรค์ทุกอย่างล้วนมีโทษตามติดมาด้วยเสมอ
ทั้งหมดนี้ต้องขึ้นอยู่ที่ผู้บริโภค

ความตาย

คนเราเกิดมา สักวันก็ต้อง 'ตาย'
เพียงแค่ไม่รู้ว่าเวลาไหนเท่านั้น

ความตายน่ากลัวไหม?
...น่ากลัว...
แต่ทุกคนก็ต้องเผชิญกับมันสักวันหนึ่ง
มันเป็นเรื่องน่าเศร้า ที่เราทำอะไรไม่ได้
มนุษย์เราเป็นคนเห็นแก่ตัวที่สุดแล้วในโลกนี้
เพราะเราพยายามยื้อชีวิตไม่ให้สูญไป
เรายื้อ 'ความตาย' ให้ยืดยาวออกไป

เคยคิดไหม...ว่าตายแล้วเราจะไปไหน?
สวรรค์ นรก มีจริงหรือเปล่าตัวเราเองก็ยังไม่รู้
เพราะเพียงแค่เคยได้ยินเท่านั้น
อย่างว่าล่ะนะ...ถ้าคนเราไม่ได้เห็นอะไรด้วยตาของตัวเอง
ก็ย่อมไม่เชื่อในสิ่งนั้น แค่ไม่เชื่อนะ ไม่ได้ลบหลู่

เราไม่รู้ว่าเราจะตายเมื่อไหร่
เพราะฉะนั้นเราควรใช้ทุกวันให้มีค่า
ให้คิดเสมอว่าทุกๆวันคือวันสุดท้ายของชีวิต
แล้วเราจะใช้ชีวิตอย่างมีค่าในทุกๆวัน

Main Word

ไข้หวัดสายพันธุ์ใหม่ 2009

กลัวไม่มีคนรู้หรือยังไงนะ?
ว่าไข้หวัดตัวนี้เป็นเพิ่งมาใหม่ แล้วพบตอนปี 2009
ได้ยินชื่อนี้ครั้งแรก รู้สึกคล้ายกับกำลังฟังชื่อของ Microsoft Window97 ยังไงยังงั้น

'การตั้งชื่อ' ให้จดจำง่ายก็ถือว่าดี
แต่หากมองอีกแง่ มันไม่มีศิลป์เลย

สายพันธุ์ใหม่? 2009?
เพื่อบอกให้รู้ถึงระดับความร้ายแรง?
หรือแค่อยากให้คนจำชื่อนี้ได้อย่างรวดเร็ว?

การตั้งชื่อ...
ตั้งให้ยากเกินไปไม่นานคนก็ลืม
ตั้งให้ง่ายเกินไปก็ไม่มีศิลป์
แล้วความ 'พอดี' มันอยู่ที่ไหนกันละทีนี้?

21-12-12

'วันสิ้นโลก' หลายๆคนคงเคยได้ยินคำนี้มาบ้างแล้ว
ฟังดูน่ากลัวไหม? ...แน่นอนมันน่ากลัว...
แต่ที่โลกจะเป็นเช่นนั้นเพราะใครกัน? หากไม่ใช่มนุษย์เรา

ถ้าเปรียบร่างกายคนเหมือนกับโลก
เชื้อโรคในร่างกายก็เปรียบได้กับมนุษย์เดินดิน

เชื้อโรคค่อยๆทำให้เราเจ็บไข้ได้ป่วย
เราเองก็ทำลายโลกทีละน้อยเช่นกัน

ในร่างกายเรามีภูมิคุ้มกันต้านเชื้อโรค
โลกเองก็ปรับตัวให้เข้ากับสภาพของมันเช่นกัน

คนเราตายได้
โลกเองก็ตายได้

'คน' กับ 'โลก'
เหมือนจะไม่เกี่ยวโยงกัน แต่กลับเกี่ยวโยงกันมากกว่าอะไรทั้งหมด
ในเมื่อคนมีเม็ดเลือดขาวคอยฆ่าเชื้อโรคอยู่ภายใน
'โลก' เอง ก็มีเช่นเดียวกัน นั่นก็คือ 'คนดี' ที่อาศัยอยู่บนโลกเช่นกัน

Transformers2

หนังฟอร์มยักษ์ที่แอนประทับใจตั้งแต่ภาคแรกที่ได้เห็น
ไม่ว่าจะเป็นขั้นตอนการแปลงกายจากรถเป็นหุ่น ฉาก เนื้อเรื่อง ฯลฯ
จบเรื่องหนังไว้ก่อน เพราะนี่ไม่ใช่ไฮไลท์ของเรื่อง
ที่ตัวแอนสงสัย มันอยู่ที่...

[วัน] ที่หนังเรื่องนี้เปิดให้คนไทยได้เข้าชม
นั่นคือ วันอังคารที่ 23 มิถุนายน 2552 17.00น.

ซึ่งถ้าไม่ใช่พวกคอหนังก็คงไม่รู้ว่ามีอะไรแปลกเกี่ยวกับ[วัน]ที่ฉายเลย
ตามหลักการ หนังจะเข้าบ้านเราทุกวัน [พฤหัสบดี]
ที่เป็นเช่นนี้เพราะว่าเวลาบ้านเราเร็วกว่าของ USA
ซึ่งทางนั้นตรงกับวันศุกร์ เพื่อให้เหล่าคอหนังได้ใช้ช่วงวันหยุดดูหนังกันได้อย่างจุใจ และเป็นการง่ายที่จะคำนวนยอด ว่าในช่วงวันหยุดเสาร์-อาทิตย์ หนังเรื่องนั้นทำยอดไปได้เท่าไหร่แล้ว

แต่ Transformer2 กลับเข้าฉายวันอังคารแทน! ซึ่งไม่ได้ตรงกับช่วง long weekend แต่อย่างใดเลย! แต่ผลลัพธ์ที่ได้กลับทะลุเป้าแซงหน้าหนังเด่นๆอย่าง Up ที่ครองอันดับหนึ่งมา 2 สัปดาห์ไปอย่างง่ายดายด้วยเวลาเพียง 5 วัน!

หรือนี่จะเป็นเพียงการโต้กระแส? หรือเพียงแค่อยากรีบฉายให้เหล่าแฟนหนังเรื่องนี้ได้ดูไวๆ? แต่ไม่ว่าจะด้วยเหตุใด หนังเรื่องนี้ก็ยอดทะลุเป้าไปได้อย่างสวยงามเรียบร้อยแล้ว

ผมสั้น หรือ ผมยาว

ชอบผมยาว แต่อยากตัดผมสั้น แต่ก็กลัวไม่เข้ากับผมสั้น
ในระหว่างที่ตัดสินใจนั้น ก็คิดเล่นๆว่า...
จริงรึเปล่า? ที่มีคนเคยบอกว่า...
'ผมยาวแล้วจะโง่เพราะเลือดไปเลี้ยงสมองไม่พอ'
ถ้ามันเป็นงั้นจริง แล้วพวกที่ถูกโกรนหัวเกรียนตอนเรียน
มัธยมปลายแล้วยังสอบตกล่ะ มันหมายความว่ายังไง?

คนเรามักห่วงเสื้อผ้า หน้า ผม เป็นหลัก
ไม่มีใครไม่อยากหล่อ ไม่อยากสวย
ทุกคนล้วนแล้วแต่หา 'สไตล์' เพื่อบอกความเป็นตัวเอง
ทดลอง เปลี่ยนแปลง เพื่อหาสิ่งใหม่ๆให้ตัวเองเสมอ
จนบางครั้งก็อดคิดไม่ได้ว่า...
ทำไมการใช้ชีวิตมันถึงได้ยุ่งเหยิงขนาดนี้
ต้องมีการออกกฏเกณฑ์เพื่อปิดกั้น
เวลาไม่มีอะไรกักขัง ก็ปลดปล่อยเสียเต็มที่
...สับสน วุ่นวาย ซับซ้อน...เป็นอย่างนี้เรื่อยมา
แต่สุดท้าย ตัวเราเองก็ยังอยู่ในวังวนนั้นเหมือนกัน

layer ของท้อง

ท้องของคนอ้วนนั้นก็มีอะไรน่าสนใจ!
การทับกันของชั้นไขมันที่ดูเหมือนไม่มีอะไร
แต่ก็ดูมีอะไรสำหรับแอน
แอนว่า...ชั้นไขมันของคนที่อ้วนมากมันก็ดูน่าสนใจดี
เพราะมันมีความหนา-บาง ไม่เท่ากัน
แล้วการต่อยอดเป็นชั้นๆก็ดูเหลื่อมลั้มกันดี

จากการที่นั่งมองดูไขมันของคนอ้วน
ทำให้แอนคิดได้ว่า...
ของใกล้ตัวก็สามารถหยิบจับนำมาเป็นงานออกแบบได้
แต่คนเรามักเลือกในสิ่งที่ไกลตัวมาทำงาน

ทำไม?
เพราะของใกล้ตัวที่ทุกๆคนเห็น ทุกๆคนได้สัมผัสในชีวิตประจำวันมันไม่น่าสนใจอย่างงั้นหรือ? หรือเพราะเราคิดว่ามันไม่น่าสนใจเอง!

การออกแบบกับ "เส้น"

เส้น...เพียงไม่กี่เส้น ก็กลายเป็นโลโก้ที่สวยได้

เส้น...เพียงไม่กี่เส้น ก็กลายเป็นภาพที่สวยงามได้

เส้น...เพียงไม่กี่เส้น ก็กลายเป็นงานออกแบบได้แล้ว!

เส้น ถือเป็นจุดเริ่มต้นของการวาดรูปเลยก็ว่าได้
เพราะตอนที่เริ่มเรียนวาดรูป
เราก็รู้จักลักษณะของเส้นแล้ว
เส้นตรง...เส้นโค้ง...เส้นรูปคลื่น...เส้นเกลียว...ฯลฯ...
ไม่ว่าจะรูปทรงไหน ต่างก็มีเอกลักษณ์ และความหมาย
หากเราเข้าใจถึงแก่นแท้ของลักษณะรูปทรงเหล่านั้น
เราก็สามารถหยิบมาใช้แสดงอารมณ์ หรือความหมายของสิ่งต่างๆได้

การเรียนออกแบบ การวาดรูปเก่งอาจไม่สำคัญนัก
แต่การรู้จักหาความหมายของงานแล้วหยิบนำมาใช้
อาจมีความหมายมากกว่าก็เป็นได้

9855

คงมีบ้างใช่ไหม ที่เรียกว่าตัวเลขในใจ
ไม่ว่าจะเป็นเลขหลักเดียว 2หลัก หรือ 4หลัก
สำหรับแอน '9855' ถือเป็นเลขที่ติดอยู่ในใจ
เพราะนี่คือเลขรหัสประจำตัวนักเรียนสมัย ม.ปลาย ของแอนเอง

เวลานั่งรถไปไหนมาไหนแล้วเจอป้ายทะเบียน 9855
แอนเป็นต้องหันมองทุกที
แล้วถ้ามีใครอยู่ข้างๆ ก็จะตบบ่าแล้วบอกเขาว่า
'ดูสิๆ นั่นเลขประจำตัวเราตอน ม.ปลาย แหละ'
แต่คนเหล่านั้นมักไม่สนใจ แล้วตอบเพียงว่า 'หรอ?'

ตอนว่างๆเลยนั่งสงสัยว่า...
ทำไมเราต้องไปตื่นเต้นกับเรื่องเล็กๆน้อยๆแบบนี้ด้วย?
การที่เราให้ความสำคัญกับเลข 4 หลัก หรืออะไรซักอย่าง
เพราะมันมีความสำคัญ และมีความหมายสำหรับเราเท่านั้นหรอ?
แอนว่า...ใช่...

สิ่งสำคัญสำหรับเรา อาจดูไร้ค่าสำหรับคนอื่น
จะมีใครสนใจและตื่นเต้นกับเรื่องของเราไปเสียทุกเรื่อง?
นั่นเพราะคนเรามักเห็นตัวเองมาก่อนคนอื่น
มันอาจไม่ใช่ทุกคน แต่ส่วนใหญ่ก็เป็นเช่นนั้น

Ha Ha Haaa!

มีคนเคยบอกไว้ว่า 'หัวเราะวันละนิดจิตแจ่มใส'

เคยลองไหม?
เวลาอยู่คนเดียว ไม่มีอะไรทำ ใจก็รู้สึกห่อเหี่ยว แล้วลองยิ้มดู?
แอนเคยลองทำนะ แค่ยิ้มที่มุมปาก แต่ใจกลับรู้สึกดีขึ้นทันที
หากป่วยกาย อาจใช้ยารักษาให้หายได้
และถ้าป่วยใจล่ะ? การหัวเราะจะรักษาได้ไหมนะ?

ในทุกๆคนย่อมมีความเครียดต่างๆนานา
เครียดกับชีวิตครอบครัว ชีวิตการเรียน การงาน ฯลฯ
บางคนอาจเครียดคล้ายๆกัน
บางคนเราอาจคิดไม่ถึงด้วยซ้ำว่าเขาเจอเรื่องเลวร้ายขนาดไหน
แต่แอนเชื่อว่า คนเราไม่ได้เครียดทุกวัน
ใน 1 ปี ใน 1 เดือน ใน 1 วัน ย่อมมีเวลาที่ไม่เครียดอยู่
ถ้าเราเอาเวลานั้นมายิ้ม มาหัวเราะ
แอนเชื่อว่าสุขภาพจิตของเราก็จะดีขึ้นไม่มากก็น้อย

ถ้าความเครียดถือเป็นเรื่อง -
การหัวเราะก็คือเรื่อง +
แล้วเราเป็นพาชนะเปราะบางอย่างแก้วน้ำ
ความเครียดทำให้น้ำในแก้วลดน้อยลงๆ
การที่เราหัวเราะ ก็คือการที่เรารินน้ำลงแก้วเพื่อเติมเต็ม
แต่ถ้าเราเครียดๆๆแล้วไม่เติมน้ำ
หรือก็คือน้ำที่ลดลงเรื่อยๆจนเหือดแห้ง
ภาชนะนั้นก็คงไร้ความหมายแล้วแตกกระจายไป

คนเราบางครั้งคิดว่าตัวเองเข้มแข็ง
แต่ความจริงแล้วในความเข้มแข็งย่อมมีความอ่อนแอซ่อนไว้
หากไม่หมั่นเติมความสุข
ความอยากที่จะมีชีวิตอยู่ก็ย่อมลดน้อยลง
ซึ่งนั่น เป็นเรื่องที่อันตรายไม่ใช่น้อยเลยทีเดียว